Over de wolharige Mexicaanse cactus Lophophora williamsii, ook bekend als Peyote, wordt al gediscussieerd sinds de Europeanen arriveerden in de Nieuwe Wereld. De Spaanse veroveraars noemden Peyote "satanisch bedrog" en de plant ligt nog steeds onder vuur bij overheden en religieuze groeperingen, maar is niettemin een grote rol blijven spelen in de religieuze en sacramentele rituelen van de inheemse bevolking, voornamelijk in Mexico, maar ook bij andere inheemse Amerikaanse stammen.

PRE-EUROPEES GEBRUIK VAN PEYOTE

Archeologen hebben bewijs gevonden van de plant in graven en rotsschilderingen, dat kan worden herleid naar 4000 v.C. De eerste Europese verslagen waarin de heilige cactus werd vermeld, werden in 1499 geschreven. Juan Cardenas, wiens inzichten van de Indies in 1591 werden gepubliceerd, schreef: "Er was een ander kruid... peyotl genaamd. Het is wit. Het wordt gevonden in de North Country. Diegenen die het eten of drinken zien visioenen die lachwekkend of angstaanjagend zijn. De bedwelming houdt twee of drie dagen aan en verdwijnt dan. Het is algemeen voedsel voor de Chichimeca, want het ondersteunt hen, geeft hen de moed om te vechten zonder gevoelens van angst, honger of dorst. En ze zeggen dat het hen beschermt tegen gevaar."

Het is echter onwaarschijnlijk dat de Chichimeca de eerste Indianenstam was die peyote gebruikte voor spirituele en andere doeleinden en het gebruik was wijdverspreid in de tijd van de Spaanse verovering. Spaanse ontdekkingsreizigers in Mexico, waaronder meerdere 17e-eeuwse Jezuïeten priesters waren getuige van en schreven over het feit dat Mexicaanse Indianen de drug gebruikten voor vele doeleinden, variërend van spirituele tot medicinale. De Spanjaarden vonden het zo interessant, ondanks de eerdere afkeuring van de missionarissen, dat ze het zelfs naar de persoonlijke arts van Koning Phillip II van Spanje stuurden, om het te laten bestuderen voor de medicinale eigenschappen.

De meeste missionarissen waren echter tegen het gebruik, vooral omdat het hinderde bij het bekeren van de lokale bevolking naar een ander geloof waarin de drug verboden was: Het Christendom. Het gebruik van peyote werd zelfs deels onderdrukt om de inheemse stammen te kunnen bekeren.

Peyote heeft veel inheemse namen: De Kiowa kennen het als "seni", de Comanche als "wokoni", de Mescalero als "ho" en de Tarahumara als "hikori". De plant werd oorspronkelijk gebruikt door de Carrizo, Lipan, Apache, Mescalero, Tonkawa, de Karankawa en de Caddo stammen.

Ook werd peyote veel gebruikt als handelswaar tussen stammen, zowel diegenen die woonden in gebieden waar de plant van nature voorkomt en diegenen veel verder naar het noorden. Dit is ook hoe de kennis van de plant zich verspreidde naar het noorden van Mexico.

DE OKLAHOMA PERIODE

Nadat het peyotisme Oklahoma bereikte, begonnen de rituelen, tenminste onder de inheemse bevolking, aan een belangrijke transformatie vergeleken met eerdere peyote ceremonies. Rituele bijeenkomsten werden meer familiebijeenkomsten dan hedonistische vieringen. Na 1880 verspreidde het peyotisme zich razendsnel, ondanks de bezwaren van missionarissen en ambtenaren van de Amerikaanse overheid, die het wilden onderdrukken. De Comanches en Kiowas reisden, naar verluidt, vanuit Oklahoma om peyote te oogsten voor ceremonieel gebruik nadat Oklahoma in de jaren 1880 werd aangeduid als "Indian Territory".

Deze trips zijn ook van een zeer spirituele en rituele aard. Pelgrims dragen tabaks-kalebassen om water in te vervoeren en nemen uitsluitend tortilla's mee als voedsel. Tegenwoordig wordt de reis veelal per auto afgelegd, maar tot halverwege de vorige eeuw, liepen indianen meer dan 300 kilometer om dit doel te bereiken, vooral na de oprichting van de Native American Church.

De inspanningen om religieuze ceremonies, waar de cactus bij betrokken was, uit te voeren, leidde uiteindelijk tot een betere bescherming van de personen die de stof gebruiken voor religieuze ceremonies en rituelen, maar tot op heden zijn er nog steeds geïsoleerde incidenten waar gebruikers worden vervolgd voor bezit, vooral in het diepe zuiden.

WAAROM AL DIE TOESTANDEN?

Peyote bevat een psychoactieve alkaloïde, namelijk mescaline. Deze stof kan een groot aantal effecten opwekken, waaronder diepe, spirituele inzichten en auditieve en visuele hallucinaties. Omdat de plant bitter smaakt, zal de gebruiker meestal misselijkheid ervaren voordat de psychoactieve trip begint. Peyote, of mescaline, wordt meestal gekauwd of gekookt om een aftreksel te maken, dat als een soort thee wordt gedronken.

Het is gebleken dat langdurig gebruik van Peyote geen serieuze bijwerkingen veroorzaakt, hoewel er ook geen academische onderzoeken zijn uitgevoerd om de effecten van de plant vast te stellen of de impact van langdurig gebruik. Het wordt gedacht dat peyote niet verslavend is. Dat gezegd hebbende, kan voortdurend gebruik van de drug leiden tot slechte eetgewoonten, verstoorde slaappatronen en ander gedrag, dat mogelijk de dagelijkse activiteiten kan belemmeren.

Ondanks alle controverse is peyote een bescheiden, gedrongen, ongewervelde cactus, die blauw, groen, geel, groen of rood van kleur kan zijn met geel- of witachtige haren. Volwassen cactussen zijn 4-11 centimeter in diameter en worden maximaal 11 centimeter lang. De cactus groeit in een gebied dat zich uitstrekt van de Chihuahua woestijn tot het zuiden van de Texas Plains aan weerszijden van de rivier de Rio Grande. De schijfvormige "knoppen" van de Peyote verbinden zich in het centrum van de plant, die eruit ziet als een soort roos.

MEDISCHE TOEPASSINGEN VAN PEYOTE

De drug wordt al lang medicinaal gebruikt in de kruidengeneeskunde van de inheemse Indianen. In kleine doseringen werkt peyote licht stimulerend en vermindert het de eetlust. De plant bevat peyocactin, een in water oplosbare, kristallijne substantie, die antiseptische en antibiotische eigenschappen bezit en werkt tegen vele verschillende soorten bacteriën. Peyote bevat ook hordenine, die de groei remt van verschillende soorten Staphylococcus bacteriën, waarvan bekend is dat ze resistent zijn tegen penicilline.

De inheemse bevolking gebruikte gemalen peyote ook op brandwonden, beten, wonden en pijnlijke spieren. De Tarahumara Indianen kauwden op de cactus tijdens epische races over lange afstanden, vaak meer dan 80 kilometer. Kiowa's gebruikten de plant voor de behandeling van griep, roodvonk, tuberculose en geslachtsziekten. Indianenstammen gebruikten de plant ook om de pijn van bevallingen, kiespijn en bepaalde huidaandoeningen te verlichten.