You have to add to cart at least 5 bottles or any program to make checkout.
Gepubliceerd: November 10, 2021
Categoriën:
Overige onderwerpen
Als je ervaring hebt met verschillende drugs, heb je waarschijnlijk gemerkt dat de kenmerken van sommige drugs met andere overeenkomen. Cocaïne en MDMA maken je bijvoorbeeld energiek en sociaal. Opiaten en alcohol leiden juist tot ontspanning en verlies van controle. LSD en paddo's veroorzaken daarentegen krachtige psychedelische trips die je waarneming van de realiteit veranderen.
Er zijn veel manieren om drugs te categoriseren. De meest gebruikte methode richt zich op het effect dat ze op het centrale zenuwstelsel (CZS) hebben. Je hersenen zijn een groot onderdeel van het CZS. Alle psychoactieve drugs beïnvloeden de hersenen, vandaar ook het 'psycho' in 'psychoactief'. Veel drugs werken echter ook in op de rest van CZS, waarom sommige mensen bepaalde lichamelijke effecten ervaren, zoals bijvoorbeeld een verhoogde hartslag.
De drie belangrijkste categorieën van drugs zijn:
• Stimulerende middelen (MDMA, cocaïne)
• Depressiva (heroïne, alcohol)
• Hallucinogenen (paddo's, LSD)
Dan is er nog de categorie 'overig'. In deze vage categorie vallen drugs die duidelijk psychoactief zijn, maar niet gemakkelijk in een van de bovenstaande hokjes te plaatsen zijn. Wiet valt in deze categorie vanwege de unieke effecten die het veroorzaakt. MDMA wordt hier soms ook in geplaatst, vanwege de krachtige hallucinerende effecten bij een hogere dosering.
Andere manieren om drugs te categoriseren zijn:
Stimulerende middelen zijn drugs die het CZS versnellen. Dit betekent dat ze je aandacht, energieniveau, libido en sociaal vermogen versterken. Bovendien worden ze vaak geassocieerd met krachtige gevoelens van euforie en welzijn. Bij een lagere dosering kunnen bepaalde stimulerende middelen ergogeen zijn. Dit is een duur woord voor een verbeterde aandachtsspanne. Modafinil, amfetamine en methylfenidaat worden daarom gebruikt om aandachtstekortstoornissen te behandelen. Dat wil echter niet zeggen dat alle stimulerende middelen ergogene eigenschappen bezitten. Cocaïne is bijvoorbeeld niet ergogeen.
Catecholamines spelen een belangrijke rol in het actiemechanisme van de meeste stimulerende middelen. Deze neurotransmitters beheren de eerder genoemde processen van aandacht, enz. Door de heropname van catecholamines te remmen of juist de aanmaak ervan te stimuleren, kunnen deze middelen het CZS versnellen en hun 'stimulerende' effect veroorzaken.
Andere stimulerende middelen hebben ook serotonerge effecten. MDMA is hiervan het bekendste voorbeeld. Door de heropname van serotonine te remmen, veroorzaakt het een uitbarsting van euforie. Dit verklaart ook de hallucinogene eigenschappen. Zoals we straks zullen zien, is serotonine de belangrijkste neurotransmitter bij het gebruik van hallucinogenen.
Een van de beruchte gevolgen bij het gebruik van stimulerende middelen is de gevreesde comedown. Als de effecten van een drug afnemen, ervaar je een enorme daling van de aangename gevoelens. Hierdoor voel je je vaak 'leeg'. Naast de mentale effecten van een comedown, zorgen de naweeën van dergelijke stimulatie van het CZS er vaak voor dat je je enige tijd uitgeput voelt. Dit geldt vooral als je het regelmatig of in hoge doseringen gebruikt.
Veel drugs kunnen we classificeren als stimulerend. Hieronder vind je een aantal van de meest bekende.
Amfetaminen, ook wel bekend als 'speed' of 'base', behoren tot de klasse fenethylamine. Amfetaminen kunnen in een zeer lage therapeutische dosering worden benut bij de behandeling van aandachtstekortstoornissen en narcolepsie. Ze verbeteren kracht, aandacht (alleen bij mensen met deze aandoeningen) en cognitieve prestaties.
Bij hogere doseringen veroorzaken ze gevoelens van euforie. Ook kunnen ze je dagenlang wakker houden en zelfs een psychose veroorzaken. Amfetaminen worden vooral in Europa gebruikt als partydrug. Ze zijn erg gangbaar binnen de Berlijnse clubscene.
Cocaïne is bekend onder vele namen. Het is zowel berucht als iconisch. Dit derivaat van de cocaplant is waarschijnlijk een van de beroemdste drugs ter wereld. Het veroorzaakt gevoelens van energie, spraakzaamheid en euforie. Het is ook de voorloper van de nog meer beruchte 'crack'.
Cocaïne veroorzaakt een krachtige stimulatie van het CZS. Het kan spasmen in de aorta en hartstilstanden veroorzaken bij mensen met reeds bestaande hartaandoeningen, of bij een hoge dosering. Bij langdurig gebruik, kun je er verslaafd aan raken. Ook kan het tot depressie, gaten in het hart en vele andere symptomen leiden.
Wist je dat sigaretten ook stimulerende middelen zijn? Nicotine is een relatief milde, maar buitengewoon verslavende drug. In een onderzoek uit 2010 van David Nutt stond nicotine op de zesde plaats van meest schadelijke drugs. Hij analyseerde in totaal twintig middelen en nicotine scoorde slechts 3% lager dan cocaïne en 13% hoger dan amfetaminen.
Cafeïne vind je vooral in koffie en bepaalde theesoorten. Het beïnvloedt het niveau adenosine. Het effect is vergelijkbaar met een lage dosis amfetaminen en verhoogt je energieniveau, kracht en je focus. Het is het meest gebruikte stimulerende middel ter wereld en wordt als redelijk verslavend beschouwd. Er zijn echter weinig ernstige gezondheidsproblemen aan verbonden.
Khat is een plant afkomstig uit de Hoorn van Afrika en het Arabische schiereiland. Het wordt het meest gebruikt door mensen die afkomstig zijn uit die delen van de wereld. Daarbuiten wordt het zelden gebruikt.
Het veroorzaakt milde tot matige stimulatie, verhoogt het gevoel van waakzaamheid en veroorzaakt verlies van eetlust. Het wordt niet als bijzonder gevaarlijk of verslavend beschouwd. De WHO classificeert het als minder problematisch dan zowel alcohol als tabak.
Betelnoten of arecanoten zijn zaden van de arecapalm (Areca catechu) die van nature voorkomt in de tropische Stille Oceaan, Zuid- en Zuidoost-Azië en delen van West-Afrika. Technisch gezien, is het eigenlijk een bes en het is inmiddels vooral populair in India. Er wordt op gekauwd en het effect is vergelijkbaar met nicotine; het is dan ook erg verslavend en kankerverwekkend.
In tegenstelling tot het mechanisme van stimulerende middelen, verlagen depressiva de neurotransmitterniveaus en onderdrukken het CZS. Ze danken hun naam aan de effecten die ze op het CZS hebben en niet aan de mogelijke effecten op je gemoedstoestand. Depressiva worden vaak geassocieerd met gevoelens van ontspanning en euforie.
Een van de belangrijkste mechanismen die verband houden met depressiva is het faciliteren van gamma-aminoboterzuur (GABA), al is dit niet alles wat ze doen. Dit vermindert de neuronale prikkelbaarheid van het hele CZS, wat leidt tot onderdrukking ervan.
Deze onderdrukking van het CZS is tegelijkertijd een de grootste gevaren van depressiva. Dit kan namelijk leiden tot problemen met de ademhaling en zelfs een ademhalingsstilstand. Dit is een belangrijke doodsoorzaak bij mensen die een overdosis nemen.
Net als bij stimulerende middelen bestaan er ook veel depressiva. Hieronder staan enkele van de meest voorkomende:
Het lijkt misschien niet logisch om alcohol en heroïne op dezelfde hoop te gooien. Toch zijn ze niet zo verschillend voor wat de effecten op het CZS betreft. De effecten van alcohol zijn algemeen bekend en hebben weinig introductie nodig. Ethanol is de chemische stof in alcoholische dranken die psychotrope effecten veroorzaakt. Het is de oudste continu gebruikte drug.
Naast alcohol, zijn opiaten waarschijnlijk de meest bekende depressiva, vooral heroïne. Maar ondanks dat ze geclassificeerd zijn als depressiva, onderdrukken ze het CZS niet echt. Bovendien veroorzaken ze veel neuronale opwinding. In plaats van het CZS te vertragen, stimuleren ze via opiaatreceptoren gevoelens van genot in de hersenen. Dit maakt ze een goede behandeling voor pijn.
Maar in plaats van de pijnsignalen te verminderen, overstemmen ze deze met gevoelens van genot. Daarom zijn het geen echte depressiva.
Ze krijgen de naam 'opiaten' omdat ze affiniteit hebben met de opiaatreceptoren in de hersenen. Deze receptoren worden zo genoemd omdat ze worden geprikkeld door opiaten, van opium afgeleide medicijnen.
Toch lijken de zichtbare effecten van deze acties op het lichaam veel op de effecten van daadwerkelijke depressiva. Daarom vallen ze in dezelfde klasse.
En paar voorbeelden van opiaten:
Benzodiazepinen lijken op opiaten, behalve dat ze het CZS daadwerkelijk onderdrukken. Ze worden meestal gebruikt bij de behandeling van angst- en mentale stoornissen. Ze verminderen namelijk de overdracht door het CZS, wat je helpt te ontspannen. Op zichzelf ingenomen, veroorzaken ze niet vaak een overdosis. Wel werken ze slecht samen met andere drugs, zoals alcohol. Ze zijn bovendien zeer verslavend.
Benzodiazepinen zijn onder meer:
Sommige oplosmiddelen, zoals lijm, verfsoorten en bepaalde spuitbussen, kunnen ook het CZS beïnvloeden. De gassen die erin zitten, kunnen worden ingeademd om high te worden. Deze dampen zijn gevaarlijk en verslavend. Vanwege het feit dat ze worden geïnhaleerd, zijn ze ongelooflijk moeilijk te doseren. Soms kan dat fataal blijken.
Hallucinogenen zijn drugs die een psychedelische trip veroorzaken. Vaak zijn de effecten ervan geheel of grotendeels beperkt tot de hersenen. In tegenstelling tot veel andere drugs zijn de effecten op het lichaam minimaal. Daarom is de toxiciteit van hallucinogenen over het algemeen erg laag en leiden ze zelden tot de dood door een overdosis.
Meestal zijn ze serotonerge, wat betekent dat ze het niveau serotonine verhogen of de heropname ervan remmen.
Hallucinogenen zijn algemeen bekend, maar veel mensen hebben er een verkeerd beeld van. Deze drugs zijn onderhevig aan veel desinformatie en laster en zijn zeker erg krachtig, maar lang niet zo duivels als sommigen ons willen doen geloven. Veel hallucinogenen maken zelfs al duizenden jaren deel uit van de menselijke traditie. Hieronder staan enkele van de meest bekende.
LSD wordt ook wel 'acid' genoemd en is waarschijnlijk een van de meest beruchte drugs ter wereld. Het veroorzaakt al krachtige effecten bij een extreem lage dosering. Actieve doses beginnen al bij 25μg. Dat is 0,025mg.
Een trip op LSD kan variëren van milde vervorming van de werkelijkheid tot totale ontbinding ervan, afhankelijk van de dosering. Een trip duurt lang en is zeer krachtig. Het biedt inzicht en mogelijk het verlies van ego, of 'ego-dood'. De ervaring kan soms ontzettend eng zijn.
De fysieke effecten van LSD zijn minimaal.
Psilocybine wordt aangetroffen in paddo's en wordt in het lichaam omgezet in psilocine, het actieve ingrediënt. Het effect is vergelijkbaar met LSD, maar het is minder krachtig en wordt veel sneller door je lichaam verwerkt. Dit betekent dat de trip niet zo lang duurt.
De dosering is afhankelijk van de soort paddo. Gewoonlijk bestaat een typische dosis uit 1-5 gram gedroogde paddo's.
Mescaline is de actieve verbinding in een aantal cactussen. Peyote is het meest bekende voorbeeld. Het veroorzaakt krachtige en inzichtelijke psychedelische trips. Je kunt echter ook synthetische mescaline vinden. Sommigen geloven echter dat de andere alkaloïden die aanwezig zijn in de cactussen onmisbaar zijn voor een 'authentieke' ervaring met mescaline.
Het wordt al duizenden jaren gebruikt door inheemse culturen in Midden- en Zuid-Amerika.
Dimethyltryptamine (DMT) is ook wel bekend onder de naam 'the spirit molecule'. Dit is waarschijnlijk de meest uitgesproken, krachtige drug ter wereld. Het pure molecuul wordt meestal gerookt of gevapet. Planten die DMT bevatten, worden ook vaak gedronken in het ayahuasca-brouwsel. Door het roken of vapen, ervaar je een krachtige maar korte trip waarin je een ander universum of dimensie kunt betreden. Ayahuasca veroorzaakt langdurige ervaringen waarbij je kunt communiceren met entiteiten en diepgaande realisaties kunt hebben.
De consumptie van ayahuasca is een essentieel onderdeel van sommige Zuid-Amerikaanse culturen.
Dissociatieve anesthetica, zoals ketamine en DXM, worden geclassificeerd als hallucinogenen, maar niet als psychedelica.
Bij een hoge dosering zijn ze in staat om een volledige out-of-body ervaring te veroorzaken, met een loskoppeling van zowel jezelf als het universum.
In tegenstelling tot de hierboven genoemde psychedelica, hebben dissociatieve middelen krachtige effecten op de rest van het lichaam. Dat is ook de reden dat ze gebruikt worden als verdoving of pijnstilling. Een overdosis is ook zeer gevaarlijk, mogelijk zelfs dodelijk, en kan leiden tot hersen- of hartfalen.
Zoals vermeld, passen sommige drugs niet netjes in een van de drie categorieën. Dit geldt ook voor de wietplant. Wiet heeft enkele depressiva-achtige effecten, maar ook enkele hallucinogene effecten en zelfs enkele stimulerende effecten. Daarmee verdient het een plaatsje in de dubieuze categorie 'overig'.
Gelukkig heeft wiet een goed veiligheidsprofiel. Er zijn nauwelijks sterfgevallen bekend door een overdosis waarbij uitsluitend wiet wordt gebruikt. Dat betekent echter niet dat je alle voorzichtigheid overboord kunt gooien. Dankzij het unieke profiel behoort wiet tot de meest gebruikte drugs ter wereld, ondanks dat het kruid zich niet gemakkelijk laat classificeren.